Na początku XVI wieku wydzielono odseparowane systemem długich na ponad 250 metrów murów rozległe podzamcze, którego zasięg od południowego zachodu wyznaczała masywna kwadratowa baszta nazywana Starościńską lub Sołtysią.
Zachowane opisy i rewizje z XVI i XVII w. wskazują, że budynek pełnił istotną funkcję gospodarczą, kryjąc pomieszczenie studzienne. Oprócz tego miał funkcje obronne (okienka strzelcze) i mieszkalne, na co wskazuje ślad przewodu kominowego w narożu części wschodniej, a także obecność licznych ułamków kafli w warstwach gruzowiskowych - zdaje się to świadczyć o istnieniu pieców na wyższych kondygnacjach baszty. Budynek nie był jednak w żaden sposób funkcjonalnie połączony z domem pańskim na górnym zamku.
Zachowane opisy i rewizje z XVI i XVII w. jednoznacznie wskazują, że budynek (nieistniejący) pełnił funkcję bramy głównej, wiodącej do zespołu zamkowego, a także pierwszego punktu oporu (broń, głównie biała i służąca do walki wręcz, zgromadzona w pomieszczeniach bramy. Obecność „ciepłych izb”, pomieszczenia stołowego, komnaty „białogłowskiej”, izby, w której mieszkał wrotny (1631 r.) świadczy o tym, że wieża bramna miała również funkcje mieszkalne. Od bramy głównej roztaczał się most wiodący do górnego zamku, o czym świadczą relikty dawnych filarów mostu.
Wieża położona w południowo-zachodniej części wzgórza.Budowla ta powstała w wieku XIII lub nawet nieco wcześniej, co oznacza, że jest to najstarszy murowany fragment warowni. U jej podnóża ustawiono bramę wjazdową na podzamcze, w pobliżu której w latach 50-ych XX stulecia odkryto ślady dymarek - prymitywnych pieców hutniczych, zaś nieco na wschód od nich odsłonięto pozostałości dawnej kuźni."Nadzwyczajna siła budowy była też baszcie bardzo potrzebna, z natury położenia bowiem przy każdem na zamek uderzeniu, mogła być bez trudu od niego odciętą i zmuszona do trzymania się o szczupłej załogi siłach" - Tygodnik Ilustrowany
Przypuszczalnie zbudowana w XIII w. Nie było w niej żadnych izb mieszkalnych, spełniała ona funkcję więzienia.
Budynek przeznaczony do prac kowalskich. Wyposażenie kuźni to m.in. paleniska, kowadła, ewentualnie miejsca do podkuwania koni i inne stanowiska pomocnicze.
Budynek, usytuowany zapewne w północno-zachodniej części zamku górnego, obok dobudowanej w późniejszym czasie części mieszkalnej. Na jego najniższym poziomie były dwie izby i magazyn z różnymi narzędziami i przedmiotami, m.in. cepem, przetakiem, kosą, szybami do okien. Za magazynem znajdowała się kuchnia zamku górnego. Powyżej tych pomieszczeń była spiżarnia, w której przechowywano mąkę i chmiel; pod nią była druga spiżarnia, zapewne piwnica, służąca do przechowywania masła, serów, dziczyzny i smalcu55. W wyższych partiach tego obiektu znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne (pallada). Było tych izb siedem, dwie większe i pięć mniejszych. W jednej z mniejszych komnat znajdywał się skarbiec. Spośród siedmiu komnat, trzy z nich określone zostały w 1551 roku, jako „gmachy królewskie”. Posiadały one szyby z błon, były umeblowane (szafy, stoły, krzesła jesionowe).
Przypuszczalne usytuowanie kaplicy zamkowej wraz z przylegającą do niej dzwonnicą.
Budowę Kamieńca rozpoczęto za Szydłowieckiego ukończono za Opalińskiego. Budynek ten został wzniesiony prawdopodobnie na miejscu starszego (jeszcze gotyckiego) obiektu. Na skale znajdowała się izba, w której były zgromadzone siarka i saletra, potrzebne do wyrobu prochu, kule oraz broń palna. Po wejściu jeszcze wyżej po skale dochodziło się do komnaty, przy której znajdowały się kolejna izba z izdebką. Tam też były blanki, na których umieszczona została artyleria zamkowa. Było to małe pomieszczenie, które możemy uznać za jeden z „arsenałów” zamkowych. Drugi z nich znajdował się na murach zamku górnego. Pod schodami prowadzącymi w dół, z pewnością na terenie zamku średniego, znajdowały się kuchnia wraz z izbą dla podstarościego i familii zamkowej.
Wejście na zamek bramą główną od ulicy zamkowej. Wchodząc na zamek bramą główną kierujemy się na prawo (po schodach) w kierunku wieży Sołtysiej.
Wchodzimy przy skale pod wieżą przez bramę gospodarczą, po prawej stronie mamy wieżę obronną, na której znajduje sie platforma widokowa z lunetą obserwacyjną. Z wieży roztacza się przepiękny widok na liczne ostańce, rezerwat krajobrazowy „Sokole Góry”, Częstochowę i Olsztyn.
Po zejściu z wieży idziemy w kierunku północnym częścią gospodarczą dawnego zamku.
Za ok. 50 metrów docieramy do ruin zamku właściwego. Przed nami roztaczają się ruiny zamku średniego oraz po stronie lewej zamku górnego z wieżą więzienną.
Schodząc w dół w kierunku północnym najpierw mijamy mury stajni zamkowej (dziedziniec).
Poniżej znajduje się zamek dolny, w którym zachowały się mury baszty studziennej oraz wejście do pieczary zamkowej, która znajduje się pod zamkiem górnym.
Wychodząc z pieczary kierujemy się na wschód mijając resztki podpór mostu oraz zabudowań bramy głównej na zamek, poniżej wykuta w skale fosa, stanowiąca część umocnień zamku.
Schodząc w dół kierujemy się na zachód do wyjścia głównego.